بازگشت به خویشتن

چیزی که کمتر مورد توجه است گذر عمر است.. جعبه خاطراتم را که باز می کنم باور نمی کنم که از دوران دبیرستان که سرشار از خاطره های ناب برای من است سالهاست که می گذرد، نزدیک به یک دهه! و از دوران دبستان با آن همه خاطرات شیرین، بیش از یک دهه! و اینجاست که با مرور خاطرات و نگاه کردن به یادگاری هایی از آن دوران، روحیه لطیف من! بغض خفته ای را می شکند.

بچه ها بیشتر دوست دارند به گذشته ی بزرگترها و خاطرات آنها سرک بکشند در حالی که خود بزرگترها انگار از یادآوری گذشته فراری اند. شاید این گذشته خاک گرفته در اعماق سینه، آنها را متوجه گذر سریع عمر میکند. چه میشد اگر این عبور روزها و عطش ثانیه ها برای گذشتن، در بی خبری صاحبانش نمی گذشت!

چه بگویم که هم تو حرف دلم را خوب می خوانی و هم من درد دلم را خوب میدانم!